مطالعه ی مبتنی بر مدل کلونینجر: مقایسه ی عامل های سرشت و منش اقدام کنندگان به خودکشی با افراد بهنجار

با توجه به آمارهای اعلام شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، خودکشی یکی از علل اصلی مرگ در جمعیت عمومی به ویژه افراد جوان می‌باشد. با توجه به تاثیرات زیان‌بار روانی، اجتماعی و اقتصادی آن، لزوم بررسی همه‌جانبه‌ی علل زیربنایی و به پیرو آن ایجاد راهکارهای عملی جهت پیشگیری از این معضل بداشت روانی بیش از پیش مشخص می‌گردد. این پژوهش با هدف بررسی ابعاد سرشتی و منشی افراد اقدام‌کننده به خودکشی انجام پذیرفته است. روش‌کار: در این مطالعه‌ی علی-مقایسه‌ای، 30 بیمار بستری در بیمارستان رازی تبریز که در پاییز و زمستان سال 1390 در پی اقدام به خودکشی به مرکز ارجاع داده شده بودند، به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شده و پس از کسب رضایت بیمار، پرسش‌نامه‌ی سرشتی و منشی کلونینجر (TCI-125) را تکمیل نمودند. گروه شاهد شامل 30 فرد سالم فاقد سابقه‌ی تشخیص روان‌پزشکی نیز پرسش‌نامه را تکمیل نمودند. داده‌های به دست آمده با استفاده از روش تحلیل واریانس چندمتغیره بررسی گردیدند. یافته‌ ها: بنا بر نتایج، گروه اقدام‌کننده به خودکشی به طور معنی‌داری نمرات بالای نوجویی و نمرات پایین‌تر خودراهبری و همکاری را در مقایسه با گروه شاهد نشان دادند (001/0>P). نتیجه‌ گیری: این مطالعه در راستای پژوهش‌های معطوف به بررسی ابعاد شخصیتی زیربنایی دخیل در اقدامات خودکشی، می‌تواند در جهت شناخت دقیق‌تر عوامل دخیل در این پدیده و ارایه‌ی راهکارهای مناسب جهت پیشگیری و درمان، یاری‌رسان باشد.